W ostatnim tygodniu lipca  nasza grupa zagłębiła się w świecie bajkowych wartości. Rozmawialiśmy o marzeniach, tolerancji, problemach związanych z  ekologią, skutkach bałaganu i o świecie wyobraźni. Inspiracją nie tylko do rozmów, ale też i do działania były wybrane opowieści.

Dzięki nim:

Obserwowaliśmy owady – ich różnorodność w świecie przyrody. Szukaliśmy wśród nich szarego robaczka – marzyciela, który chciał zostać świetlikiem, by wieczorem móc czytać książeczki.

Rozwijaliśmy wyobraźnię, rysując ilustracje do opowiadania o przygodzie Rodziny Niciaków i ich sympatycznego psa Supełka.

Przekonaliśmy się, dlaczego warto dbać o porządek w swoim otoczeniu i do czego może przydać się magnes. Uzmysłowiła nam to bajka o warsztacie mechanika Michała.

Dowiedzieliśmy się, na przykładzie historii hipopotama w kwiatki, że każdy z nas jest inny, wyjątkowy. Wiemy też, co oznacza słowo tolerancja.

Doszliśmy do wniosku, że nawet dzieci mogą ratować naszą planetę i żyjące na niej zwierzęta. A jak to zrobić, pokazała nam rezolutna Jola.

Przez cały czas korzystaliśmy z pięknej, choć czasami nieco męczącej pogody, a przedszkolny ogród był dla nas wytchnieniem i inspiracją do zabaw.

I oto nadszedł ostatni dzień dyżuru! Przed nami nareszcie przedszkolne wakacje! Udanych, pogodnych i bezpiecznych – życzą dzieci z dyżurnej grupy II.

Barbara Gąsiorowska

ŻYCZY DYREKTOR I WSZYSCY PRACOWNICY PRZEDSZKOLA

Czas spędzany na wspólnej zabawie zawsze dostarcza dzieciom z grupy I wiele radości.

Przedszkolaki uwielbiają uczestniczyć w obserwacjach przyrodniczych czerpiąc przy tym satysfakcję z dokonanych odkryć, a nasz przedszkolny ogród jest wręcz do tego stworzony.

Lipcowy dyżur w naszym przedszkolu pomału dobiega końca. Mijające dni poświęciliśmy głównie zabawom i zajęciom związanym z latem, wakacjami, podróżami. Piękna pogoda sprzyjała zabawom na świeżym powietrzu. Był też czas na swobodną zabawę oraz popołudniowy relaks podczas oglądania bajek, wyświetlanych na naszym ekranie projekcyjnym. We wszystkich tych chwilach towarzyszył nam ptaszek – pan zięba, który zaglądając w nasze okna i spacerując po parapetach, pięknie dla nas śpiewał.  

Barbara Gąsiorowska